21 LISTOPADA 2020 ROKU OBCHODZIMY DZIEŃ PRACOWNIKA SOCJALNEGO
ORAZ 30-LECIE POWSTANIA OŚRODKA POMOCY SPOŁECZNEJ W MIEROSZOWIE
Uchwalenie przez Sejm 16 sierpnia
1923r. „Ustawy o opiece społecznej” dało w Polsce początek państwowego systemu
opieki zdrowotnej. Dobrowolność, która była cechą dobroczynności została
zastąpiona obowiązkiem udzielania świadczeń z funduszy publicznych. Ustawa ta
przetrwała ponad pół wieku.
W okresie dwudziestolecia
międzywojennego miał miejsce rozwój wielu instytucji opieki społecznej. Wybuch
II wojny światowej nie przerwał działalności pomocy społecznej. Zadania z
zakresu powszechnej opieki społecznej były wykonywane przez Ogólnopolski
Komitet Samopomocy (OKS), który działał do 31 marca 1941r.
W latach 1945-1990 pomoc społeczna,
zwana opieką społeczną przechodziła różne etapy, jednak zawsze była silnie
scentralizowana i zbiurokratyzowana. W latach sześćdziesiątych została
podporządkowana strukturom służby zdrowia i podlegała Ministrowi Zdrowia i
Opieki Społecznej. W 1970r. utworzono zespoły opieki zdrowotnej, a w ich
strukturze wyodrębniono działy pomocy społecznej. Działalność ich polegała na
udzielaniu świadczeń materialnych, organizacji pomocy środowiskowej i
koordynacji działań.
W latach dziewięćdziesiątych
wprowadzono w Polsce głębokie reformy systemu zabezpieczenia społecznego.
Zasady funkcjonowania pomocy społecznej określiła uchwalona 29 listopada 1990r.
nowa ustawa o pomocy społecznej. Ustawa ta odpowiadała aktualnym potrzebom i
określiła miejsce pomocy społecznej w systemie zabezpieczenia społecznego.
Kładła nacisk na rozwój form pomocy niematerialnej, wprowadziła pracę socjalną
oraz różne formy poradnictwa. Został ustalony na potrzeby pomocy społecznej
próg ubóstwa. System pomocy społecznej objął pomoc środowiskową w miejscu zamieszkania
oraz pomoc instytucjonalną. Ustawa określiła zadania realizatorów pomocy
społecznej – państwa i samorządów terytorialnych. Do realizacji celów pomocy
społecznej na szczeblu lokalnym zostały utworzone w 1990r. ośrodki pomocy
społecznej. Od tego wydarzenia w listopadzie 2020 roku mija 30 lat.
Pomoc społeczna w poprzednim okresie
była głównie kojarzona ze świadczeniami
finansowymi oraz pomocą
usługową skierowaną do
osób chorych i niepełnosprawnych. Rola pracownika
socjalnego ograniczała się do realizacji takich form pracy socjalnej, jak:
ratownictwo, opieka, pomoc i była pozbawiona dotychczasowego charakteru
związanego z metodycznym
postępowaniem czy zintegrowanym
działaniem.
Pomoc społeczna nie pełni już roli
uzupełnienia systemu, lecz stanowi jego istotny i trwały element, który
powinien zapewniać mu wewnętrzną równowagę. W myśl wspomnianej Ustawy, prawo do
pomocy społecznej przysługuje osobom i rodzinom znajdującym się w trudnej
sytuacji życiowej, której nie są oni w stanie pokonać, wykorzystując własne
środki, możliwości i uprawnienia. Za szczególnie ważne uważa się również
zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwienie im
bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka, a także doprowadzanie
do życiowego usamodzielnienia się osób i rodzin.
Ośrodki pomocy społecznej stanowią
największą i najbardziej kompleksową instytucję mającą na celu wspieranie
finansowe, rzeczowe, doradcze, informacyjne i edukacyjne wszystkich osób
znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Placówki te na mocy wspomnianej
Ustawy zajmują się pracą socjalną, prowadzoną
w szczególności na
rzecz rodzin dotkniętych
bezrobociem, ubóstwem oraz innymi
problemami.
Zmiany jakie się dokonały − zarówno
na poziomie legislacyjnym, jak i metodologicznym −
zaowocowały zmianą w
podejściu do klienta,
nakładając na niego obowiązek
współpracy i podejmowania aktywności w zakresie rozwiązywania swojej
trudnej sytuacji, ale
również nałożyły na
pracownika socjalnego
obowiązek realizowania innych
aniżeli dotychczasowe metod,
technik i form pracy.
Zadania, które pracownik
zaczął realizować są
znacznie obszerniejsze aniżeli te
w latach 90. Aktualnie pracownik socjalny stosuje takie formy pracy socjalnej,
jak: aktywizowanie, wspieranie, wzmacnianie, edukowanie, włączanie do aktywności zawodowej, projektowanie
zmian, programowanie funkcjonowania lokalnych systemów wsparcia, zarządzanie
zasobami ludzkimi i finansowymi, inspirowanie nowych form pomocy, analizowanie
kwestii społecznych oraz praktykowanie
w zakresie umiejętności
ich profesjonalnego rozwiązywania. Pracownicy socjalni są bardzo
świadomi swojej roli, trudności, z jakimi muszą się mierzyć, a także zadań i
spoczywającej na nich odpowiedzialności. Pracownik socjalny to nie tylko zawód,
to misja, nieszablonowe podejście do rodzin i szukanie nowych dróg.
W tym
szczególnym dniu, proszę przyjąć życzenia wszelkiej pomyślności w życiu
osobistym, jak również zadowolenia i dalszych sukcesów w pracy zawodowej.
Z wyrazami szacunku
dla wszystkich pracowników i emerytów
Ośrodka Pomocy Społecznej w Mieroszowie
Dyrektor
Bogusława Nawrat