21 LISTOPADA 2020 ROKU OBCHODZIMY DZIEŃ PRACOWNIKA SOCJALNEGO
ORAZ 30-LECIE POWSTANIA OŚRODKA POMOCY SPOŁECZNEJ W MIEROSZOWIE
Uchwalenie przez Sejm 16 sierpnia 1923r. „Ustawy o opiece społecznej” dało w Polsce początek państwowego systemu opieki zdrowotnej. Dobrowolność, która była cechą dobroczynności została zastąpiona obowiązkiem udzielania świadczeń z funduszy publicznych. Ustawa ta przetrwała ponad pół wieku.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego miał miejsce rozwój wielu instytucji opieki społecznej. Wybuch II wojny światowej nie przerwał działalności pomocy społecznej. Zadania z zakresu powszechnej opieki społecznej były wykonywane przez Ogólnopolski Komitet Samopomocy (OKS), który działał do 31 marca 1941r.
W latach 1945-1990 pomoc społeczna, zwana opieką społeczną przechodziła różne etapy, jednak zawsze była silnie scentralizowana i zbiurokratyzowana. W latach sześćdziesiątych została podporządkowana strukturom służby zdrowia i podlegała Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej. W 1970r. utworzono zespoły opieki zdrowotnej, a w ich strukturze wyodrębniono działy pomocy społecznej. Działalność ich polegała na udzielaniu świadczeń materialnych, organizacji pomocy środowiskowej i koordynacji działań.
W latach dziewięćdziesiątych wprowadzono w Polsce głębokie reformy systemu zabezpieczenia społecznego. Zasady funkcjonowania pomocy społecznej określiła uchwalona 29 listopada 1990r. nowa ustawa o pomocy społecznej. Ustawa ta odpowiadała aktualnym potrzebom i określiła miejsce pomocy społecznej w systemie zabezpieczenia społecznego. Kładła nacisk na rozwój form pomocy niematerialnej, wprowadziła pracę socjalną oraz różne formy poradnictwa. Został ustalony na potrzeby pomocy społecznej próg ubóstwa. System pomocy społecznej objął pomoc środowiskową w miejscu zamieszkania oraz pomoc instytucjonalną. Ustawa określiła zadania realizatorów pomocy społecznej – państwa i samorządów terytorialnych. Do realizacji celów pomocy społecznej na szczeblu lokalnym zostały utworzone w 1990r. ośrodki pomocy społecznej. Od tego wydarzenia w listopadzie 2020 roku mija 30 lat.
Pomoc społeczna w poprzednim okresie była głównie kojarzona ze świadczeniami finansowymi oraz pomocą usługową skierowaną do osób chorych i niepełnosprawnych. Rola pracownika socjalnego ograniczała się do realizacji takich form pracy socjalnej, jak: ratownictwo, opieka, pomoc i była pozbawiona dotychczasowego charakteru związanego z metodycznym postępowaniem czy zintegrowanym działaniem.
Pomoc społeczna nie pełni już roli uzupełnienia systemu, lecz stanowi jego istotny i trwały element, który powinien zapewniać mu wewnętrzną równowagę. W myśl wspomnianej Ustawy, prawo do pomocy społecznej przysługuje osobom i rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, której nie są oni w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Za szczególnie ważne uważa się również zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwienie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka, a także doprowadzanie do życiowego usamodzielnienia się osób i rodzin.
Ośrodki pomocy społecznej stanowią największą i najbardziej kompleksową instytucję mającą na celu wspieranie finansowe, rzeczowe, doradcze, informacyjne i edukacyjne wszystkich osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Placówki te na mocy wspomnianej Ustawy zajmują się pracą socjalną, prowadzoną w szczególności na rzecz rodzin dotkniętych bezrobociem, ubóstwem oraz innymi problemami.
Zmiany jakie się dokonały − zarówno na poziomie legislacyjnym, jak i metodologicznym − zaowocowały zmianą w podejściu do klienta, nakładając na niego obowiązek współpracy i podejmowania aktywności w zakresie rozwiązywania swojej trudnej sytuacji, ale również nałożyły na pracownika socjalnego obowiązek realizowania innych aniżeli dotychczasowe metod, technik i form pracy. Zadania, które pracownik zaczął realizować są znacznie obszerniejsze aniżeli te w latach 90. Aktualnie pracownik socjalny stosuje takie formy pracy socjalnej, jak: aktywizowanie, wspieranie, wzmacnianie, edukowanie, włączanie do aktywności zawodowej, projektowanie zmian, programowanie funkcjonowania lokalnych systemów wsparcia, zarządzanie zasobami ludzkimi i finansowymi, inspirowanie nowych form pomocy, analizowanie kwestii społecznych oraz praktykowanie w zakresie umiejętności ich profesjonalnego rozwiązywania. Pracownicy socjalni są bardzo świadomi swojej roli, trudności, z jakimi muszą się mierzyć, a także zadań i spoczywającej na nich odpowiedzialności. Pracownik socjalny to nie tylko zawód, to misja, nieszablonowe podejście do rodzin i szukanie nowych dróg.
W tym szczególnym dniu, proszę przyjąć życzenia wszelkiej pomyślności w życiu osobistym, jak również zadowolenia i dalszych sukcesów w pracy zawodowej.
Z wyrazami szacunku
dla wszystkich pracowników i emerytów
Ośrodka Pomocy Społecznej w Mieroszowie
Dyrektor Bogusława Nawrat